بدانیم چه می خواهیم
شرایط بوجود آمده از جمله جنگ قدرت در در داخل سیستم حکومتی ، انزوا و عدمِ اعتبارِ رژیم در سطح جهان و قیام های مردمی بر علیه حکومت های فرد محور و مادام العمر در منطقه خاورمیانه ، بن بستِ اقتصادی که نتیجه تحریم ها و سوء مدیریت و سیری ناپذیریِ چپاولگران است ، به مرور و آرام آرام شرایط را به بی نظیرترین و طلائی ترین فرصتِ ملتِ ایران برای احقاق حقوق تضییع شدۀ خود ، بعد از انقلاب 57 و چه بسا در طولِ تاریخ معاصرِ ایران ، نزدیک و نزدیکتر می کند .
در چند روز اخیر بسیاری از رسانه ها له و علیه گروه و دسته ای به سخن پراکنی مشغولند و پیاپی خبرهائی از اختلافات بین دولت مستقر و رهبرِ حکومت انتشار
در چند روز اخیر بسیاری از رسانه ها له و علیه گروه و دسته ای به سخن پراکنی مشغولند و پیاپی خبرهائی از اختلافات بین دولت مستقر و رهبرِ حکومت انتشار
می دهند و در مواردی اتهاماتی سنگین به طرف مقابل وارد می سازند .
این اختلافات راست یا دروغ و بر سر هرچه باشد ، باید باور داشته باشیم که دستگاه های رژیم در اوجِ جریان سازی به بهره برداری برای جهت دادن به افکار عمومی همسو با منافع خود مشغولند و در کنار اتهام زنی و جنگ قدرت همواره این موضوع را مد نظر دارند که در موقع مقتضی از آن برای حفظ قدرت و منافع خود استفاده کنند .
بطوریکه اگر تمامیت حکومت به خطر بیافتد ، از مشائی که به او اتهام کارگذاشتن شنود در بیت رهبری را زده اند برای بقای خود استفاده خواهند کرد .
شرایط امروز کشور با سال 76 و حتی 88 بسیار فرق دارد ، در سال 76 مردم به اصلاحات رای دادند و با اینکه توقع مردم بطور کامل برآورده نشد ، ولی شرایط را از مرگ به تب تقلیل داد و باعثِ پایه گذاری بسیاری از حرکت های اجتماعی در سالِ 88 شد ، در انتخاباتِ دهم ریاست جمهوری در سال 88 مردم میرحسین موسوی را راهِ نجات از شّر حکومتِ راست های نوظهور دیدند و به او رای دادند و به حق میرحسین موسوی برای نجات جمهوری اسلامی در مقابلِ تقلب و کودتا سکوت نکرد و موردِ غضبِ رژیم قرار گرفت .
ولی در شرایط امروز دیگر بازی در چهارچوبِ قوانینِ جمهوری اسلامی و مشارکت ظاهری در شکل گیریِ قوای این حکومت کاری بسیار اشتباه و نا بخردانه است و مانند اینست که کسی را که سرش را زیر آب نگه داشته اند ، برای جلوگیری از خفه شدن کمی مجالِ تنفس دهند و بعد از نفس گرفتن دوباره سرش را زیر آب نگه دارند ، حال این مجال تنفس به مردم چه با مشائی و یا سیدحسن خمینی یا هرکس دیگر که باشد ، موقتیست و بعد از مدتی دوباره گروهی دیگر برنامه ریزی شده می آیند و روز از نو ....
پس در شرایط کنونی بهتر است کمی فکر کنیم و ببینیم چه می خواهیم تا دوباره حسرت فرصت های از دست رفته را نخوریم .
به نظر می رسد بهترین و کم هزینه ترین راه برای کشور و ملت برگذاری انتخاباتی آزاد ، خارج از چهارچوبِ جمهوری اسلامی ، با شرکت همۀ گروه های سیاسی و با نظارت نهادهای بین المللی باشد و این امر محقق نمی شود مگر با عدم مشارکت مردم در نمایش های حکومتی ، که بهترین راه نیل به این هدف دادنِ آگاهی به مردم مخصوصاً حاشیه نشین ها و ساکنان مناطق کوچکتر کشور و قشر متوسط به پائین جامعه و روشن کردن این موضوع برای آنان و حتی قشر مذهبی جامعه که ، جدائی دین از حکومت هم به نفع کشور و مردم است ، هم به نفع دین و مذهب .
این اختلافات راست یا دروغ و بر سر هرچه باشد ، باید باور داشته باشیم که دستگاه های رژیم در اوجِ جریان سازی به بهره برداری برای جهت دادن به افکار عمومی همسو با منافع خود مشغولند و در کنار اتهام زنی و جنگ قدرت همواره این موضوع را مد نظر دارند که در موقع مقتضی از آن برای حفظ قدرت و منافع خود استفاده کنند .
بطوریکه اگر تمامیت حکومت به خطر بیافتد ، از مشائی که به او اتهام کارگذاشتن شنود در بیت رهبری را زده اند برای بقای خود استفاده خواهند کرد .
شرایط امروز کشور با سال 76 و حتی 88 بسیار فرق دارد ، در سال 76 مردم به اصلاحات رای دادند و با اینکه توقع مردم بطور کامل برآورده نشد ، ولی شرایط را از مرگ به تب تقلیل داد و باعثِ پایه گذاری بسیاری از حرکت های اجتماعی در سالِ 88 شد ، در انتخاباتِ دهم ریاست جمهوری در سال 88 مردم میرحسین موسوی را راهِ نجات از شّر حکومتِ راست های نوظهور دیدند و به او رای دادند و به حق میرحسین موسوی برای نجات جمهوری اسلامی در مقابلِ تقلب و کودتا سکوت نکرد و موردِ غضبِ رژیم قرار گرفت .
ولی در شرایط امروز دیگر بازی در چهارچوبِ قوانینِ جمهوری اسلامی و مشارکت ظاهری در شکل گیریِ قوای این حکومت کاری بسیار اشتباه و نا بخردانه است و مانند اینست که کسی را که سرش را زیر آب نگه داشته اند ، برای جلوگیری از خفه شدن کمی مجالِ تنفس دهند و بعد از نفس گرفتن دوباره سرش را زیر آب نگه دارند ، حال این مجال تنفس به مردم چه با مشائی و یا سیدحسن خمینی یا هرکس دیگر که باشد ، موقتیست و بعد از مدتی دوباره گروهی دیگر برنامه ریزی شده می آیند و روز از نو ....
پس در شرایط کنونی بهتر است کمی فکر کنیم و ببینیم چه می خواهیم تا دوباره حسرت فرصت های از دست رفته را نخوریم .
به نظر می رسد بهترین و کم هزینه ترین راه برای کشور و ملت برگذاری انتخاباتی آزاد ، خارج از چهارچوبِ جمهوری اسلامی ، با شرکت همۀ گروه های سیاسی و با نظارت نهادهای بین المللی باشد و این امر محقق نمی شود مگر با عدم مشارکت مردم در نمایش های حکومتی ، که بهترین راه نیل به این هدف دادنِ آگاهی به مردم مخصوصاً حاشیه نشین ها و ساکنان مناطق کوچکتر کشور و قشر متوسط به پائین جامعه و روشن کردن این موضوع برای آنان و حتی قشر مذهبی جامعه که ، جدائی دین از حکومت هم به نفع کشور و مردم است ، هم به نفع دین و مذهب .
