۱۳۹۰ بهمن ۱۲, چهارشنبه

بمناسبت دهه زجر

بمناسبت دهه زجر
آن قیام مردمی پی آزادی \ شد عاقبتش رژیم استبدادی

چون خشم نشسته بودبرمسندعقل \ شدرهبری قیامشان یک نااهل

با دروغ وتزویر وریا ونیرنگ \ کرد مردم بی خبرزهرجارا رنگ

آن رهبرملتی پراز شوروشرر \ شد بدون هیچ احساسی درکشور

چون که اوفقط به مطلقه باورداشت \ همرهان خودرا به کناری بگذاشت

سرزمین و ملتش که در چنگ بدید \ افتاد به فکر نشر افکار پلید

آن بی وطن ِ سنگدل و بی درد وطن \ برتن جوانان وطن کردکفن

تا پربشود صحنۀ شان هربرهه \ هردفعه کسی ازخودشان شد چهره

چون شرط ورودشان به دورفرقه گریست \ اختلافشان بدان که جنگ زرگریست

گر باردگر دهر بداد این فرصت \ تا باز کنیم بندزپای ملت

بایدکه کنیم مردم خودرا آگاه \ تاباردگر نیاُفتیم از چاله به چاه